Geen Domsteedse lente

Er komt geen Domsteedse lente. De oppositie van Herenlaag anno 2012 is moegestreden. Ondanks de wel degelijk aanwezige woede omtrent het wederom gepasseerd zijn voor de competitie, zullen we schitteren door afwezigheid op de ALV. We geven het bestuur daarmee niet de gelegenheid om wederom afwijzend te reageren op ingebrachte agendastukken zoals in 2009 het geval was toen we werden verbannen naar de rondvraag.
Een revolutie had indertijd kans van slagen gehad, als de leden van de kascontrole-commissie stevige conclusies hadden getrokken over hetgeen geconstateerd. Een TC Domstad balans vol oninbare vorderingen op de met gebakken lucht gevulde blaashalstichting, had op zich al voldoende aanleiding mogen zijn. Het bij de presentatie achterhouden van de cijfers van die blaashalstichting, had alle twijfel hierover weg moeten nemen, getuige ook het verslag van de controle:

Het is symptomatisch voor hoe het bestuur met de informatievoorziening aan de leden van de vereniging wenst om te gaan, een; “wat niet weet wat niet deert-“, en “geen slapende honden wakker maken” mentaliteit. Illustratief: de voorzitter sprak, naar aanleiding van een kritische vraag over de opkomst van de enige, onwetende, onafhankelijke bezoeker van de vergadering, grappend over de afwezigheid van de overige 1200 stemgerechtigde leden op de ALV de woorden; “ze zullen wel vinden dat het goed gaat.”

Toen de gegevens van de stichting weken later alsnog boven tafel kwamen, bleek dat het financieel al jaren een grote miskleun was. Alleen al de kosten voor energie overstegen die van de geringe huurinkomsten. De afschrijving en de terechte doorbelasting van een deel van de kosten van de verenigingsmanager, maakt de tent tot een geldput waar de reserves van de tot dan toe gezonde tennisvereniging moeiteloos in verdwenen waren.

De reprimande van de kascontrole-commissie heeft maar tijdelijk effect gehad.  Over 2011 worden de kosten van de blaashal wederom onzichtbaar gemaakt. Er wordt een zelfs een winst van meer dan 30.000 euro gepresenteerd!
Hoe doe je dat? Als volgt: De energiekosten staan nu in zijn geheel voor 59.000 euro op het kostenoverzicht van de vereniging. De kosten van de verenigingsmanager nu ook voor 100%. Welke kosten zijn nog meer verschoven? Wie stelt dat voor, wie keurt dit goed?
Niemand weet op deze manier wat een overdekt trainingsuurtje van de selectie kost.

Bij nadere bestudering en analyse van het grotere geheel bleek de zorgelijke exploitatie van de blaashal de achterliggende reden van de afwijkende koers die het bestuur aanhield ten aanzien van het ledenaantal. Om tekorten en de verdampende eigenvermogenspositie te bestrijden, werd lopende elk seizoen de ledenstop losgelaten. Zo kon eenieder die maar wilde, lid worden van de vereniging. Dat waren in de praktijk steeds zeer actieve jongeren tussen de 25 en 35. Het veroorzaakte de nog altijd voortdurende onbalans in leeftijdsopbouw, en het daarmee gepaard gaande gevecht om speeltijd en trainingsmogelijkheden. Daarbij staat de blaashal, die ook verhuurd wordt aan niet Domstadleden, op vier hardbenodigde banen.

In een eerder hierover gevoerde discussie, schermde het bestuur steeds met het binnen de norm blijven van het maximum aantal leden per baan zoals door de KNLTB voorgeschreven. Inmiddels wordt onderkend dat je dit niet los kunt zien van de opbouw.
Bekende gezichten, mensen die al jaren het kloppende hart van de vereniging van voor de fusie vormden, beseften al na een paar jaar Domstad dat het steeds onpersoonlijker werd en dat ze zich er niet meer thuis voelden. Ze verdwenen bij bosjes van het toneel. Nu kampt de vereniging blijkens het beleidsplan met een tekort aan “wij-gevoel”. Op de site draait de propagandamachine echter nog volop. TC Domstad; de grootste en gezelligste tennisvereniging van Utrecht. Het valt slecht te rijmen.

De vereniging is terechtgekomen in een vicieuze cirkel van kapitaalbehoefte, en ontevreden leden. Dat grote aantal leden had onder andere behoefte aan een grotere kantine, waar geen geld meer voor was. Daar werd een oplossing voor gevonden middels het als “sociaal verantwoord” naar buiten gebrachte idee voor naschoolse opvang. Niet dat het iemand ook nog maar een zier kon schelen. Iedereen zat inmiddels op zijn eiland gericht op eigenbelang. Van verenigingsbeleving, is weinig meer over.

Dominosteen zoveel; de vereniging komt in 2012 in een spagaat aangaande hun logischerwijs geuite wens voor meer dagleden, van wie ze de kantine afgestaan hebben aan de NSO. Het ene gat was met het andere gevuld. Nu wordt er weer gekeken naar een uitbreiding beneden om het ontbreken van faciliteiten voor dagleden op te lossen.

Al met al is helder dat het een jarenlang voortdurende kettingreactie aan foute, op elkaar ingrijpende beslissingen is geweest. Niemand is opgestaan om het te voorkomen. Niemand wordt ter verantwoording geroepen. De resultaten van oorzaak en gevolg worden nog immer schaamteloos recht gepraat. De overtallige inschrijving voor de voorjaarscompetitie, die je blind kan voorspellen aan de hand van het aantal leden onder de 40, wordt in een mailing omschreven als: “het gevolg van groot enthousiasme”.

Het beleidsplan is daarbij halfslachtig. Het heeft de schijn van rechtvaardigheid door het bij toerbeurt in aanmerking komen voor een plek in de voorjaarscompetitie. Maar daar zijn allerlei uitzonderingen op die geregeld worden in vage beschrijvingen. Ben je van belang voor de vereniging, dan kom je op een beschermde lijst. Van belang ben je bij werk in een commissie of als je toevallig goed kan tennissen. “Kliek of nummerbeleid”, noem ik het. Je hoort erbij of bent reuze vervangbaar. Verdeel en heers, in een door eigen toedoen gecreëerde chaos.

Als er geen alternatief is, heeft het ook geen zin om het bestuur de wacht aan te zeggen. Wie zou het roer over willen nemen in de huidige afglijdende situatie?
De leiding van de club heeft nog altijd visie, een kokervisie, een heimelijk verhuld visioen; een nog niet verwezenlijkte droom van topspelers die van heinde en ver afkomen op de voor hen aantrekkelijk gemaakte contributiebijdragen, die de eer en glorie van Domstad in de tenniswereld tot ongekende hoogte zullen opstuwen.

—

Heb ik recht van spreken? Ja, dat vind ik wel. Ik ben ruim 20 jaar lid en heb in mijn tijd bij LTC Oudenrijn altijd de ALV’s bezocht. Dat heb ik gedaan bij Ultrai en ook nog in de begintijd van Domstad. Ik heb gestemd voor Canada Tenn als baansoort. Niet omdat ik het French Court echec kon voorspellen, maar gewoon door een goede ervaring ermee bij een competitieduel tegen Triac. Ik heb vol overtuiging tegen de blaashal gestemd. Niet omdat ik kon voorzien dat het begin van het eind van mijn plezier was. Nee, omdat ik een tent op all weather banen dubbelop vond en daarbij; je eigen banen nog een keer huren? Het stond me tegen.

Toen de resultaten van 10 jaar TC Domstad voor mij helder waren, heb ik het idee geopperd voor een enquête. De ALV werd immers niet meer bezocht. De voorgekookte plannen gesteund door opgetrommelde commissieleden, ondervinden daar geen enkele oppositie meer. En sterker nog, ik gaf een enquête vorm. In een drie kwartier durende, telefonische discussie met de voorzitter heb ik het voorstel ertoe verdedigd, maar uiteindelijk heb ik op basis van zijn argument dat het niet constructief en eenzijdig zou zijn, niet doorgezet.

Er zijn inmiddels wat slappe hervormingen doorgevoerd. Er is op punten wat van de fouten toegegeven. Er zijn als zoethouder wat goede bedoelingen geformuleerd in een beleidsplan, en er is een eigen enquête gelanceerd. Maar in zijn algemeenheid is de koers ongewijzigd. TC Domstad moet die hoogspelende vereniging worden.
Inmiddels zijn de zaterdag en zondag van de voorjaarscompetitie officieel vergeven aan de “prestatie spelers”, een actie die nooit plaats had kunnen vinden alvorens het natuurlijke zuiveringsproces, middels frustreren van de nu oud-leden voltooid was.

N.B. Ooit zullen er godbetert stemmen opklinken om een standbeeld op te richten voor de voorzitter die al die jaren de kar geduwd heeft. Ik zal op het moment dat het gerealiseerd wordt, niet vervallen in vandalisme maar eisen dat daarnaast een monument komt voor zijn slachtoffers. Als de plaquette een meter bij een meter wordt, adviseer ik een klein lettertype.