5 mei, bevrijdingsdag Metgensbleek 1 Thuis    6 – 0

Bevrijdingsdag. Dat klopte ook met de feiten. Herenlaag was bevrijd van de meeste van zijn spelers. Waar Thijs en Michel fit waren maar elders vertoefden, had ik me sinds afgelopen donderdag definitief toegevoegd aan de blessurelijst:

Cees: galblaas verwijderd, nog altijd rustig aan.

Bart: ski-pols rechts, en werkgerelateerde duim links, geen groen licht van de fysio

Hein: artroseknie links, tenniselleboog, maar vooral (nieuw) knie rechts waarvan meniscus waarschijnlijk in gruzelementen ligt. Het laatste zetje kreeg de knie donderdagavond bij het rapen van een bal. De tennispartij was toen al gevorderd tot liefst 30-15…
Op slot en dik. De officiële doktersdiagnose, maandag 07-05:

Toen ik me donderdagavond afmeldde schoof Judith – om in het 5 mei-thema te blijven – al een week als Adolf in zijn laatste dagen te Berlijn met eenheden die er al niet meer waren of alsnog oplosten in het niets.
Ik was niet eens de laatste die zich alsnog afmeldde. Ene Wart, die twee partijen voor zijn rekening zou nemen, deed het op vrijdag. Hij had een trap op de snelste manier naar beneden genomen en daarbij zijn voet verstuikt.

• De Duitse “eenheden” op de kaart probeerden vooral aan burgerkleding te komen om op te gaan in de vluchtende massa.

De Herenlaagrijen werden hersteld, en hoe! Je zou haast tenniskleren aantrekken om te doen alsof je erbij hoorde. Met invallers Frank, Rob en nogmaals Rob werd Metgensbleek met lege handen teruggestuurd naar Amersfoort.

 

 

 

 

 

 

 

 

Gewiekste routinier Aart dacht lang dat het nog wel goed zou komen tegen Eelko. De bal ging probleemloos tot 40x per punt over en weer zonder scorende bedoelingen. Af en toe een puntje pikken, en verder profiteren van de warmte totdat de tegenstander zou capituleren; een beproefde tactiek, maar eentje die beiden konden uitvoeren. We voerden broodjes, suikerdrank en koeken aan  Eelko. Het muurtje spelen voor gevorderden leidde tot een mega-lange tweesetter en een gedesillusioneerde Aart.

 

 

 

 

 

 

 

 

Invaller Frank had hun Frits toen al een lesje in efficiëntie gegeven. Een harde service valt te blokken en dan komt het toch echt aan op tennissen. Metgensbleeks Frits zocht te extreme hoeken. De punten kwamen zo maar naar “ons” toe.

Rob 1 werd door aanvoerder Patrick in de tweede single tegenover Ronald geposteerd.

Ronald sloeg alles of niets. Rob ging niet in op de uitnodiging om mee te gaan rammen. Hij vertraagde juist. Een prima keuze.

Patrick had zichzelf dus een rustig dagje cadeau gedaan door de derde single te spelen, maar zette zichzelf voor schut. Tot 6-3 en 5-2 had hij alles fout gedaan wat maar fout kon. We hadden hem vergeefs wat teksten toegevoegd als; ga er eens wat actiever bijstaan, zak eens iets door je knieën. Het leek tegen dovemansoren gericht, en we hadden ons reeds neergelegd bij 3-1 toen Patrick in de hitte toch nog spontaan tot zichzelf kwam. Die Patrick is veel te sterk voor Johan die geen game meer haalde. Patrick was trots. Over het eerste gedeelte moest ie zich kapot schamen. Dat begreep hij ook.

4-0 Weelde.

Rob 2 had zich aan het front gemeld. De Robben vochten een vervaarlijk robbertje uit tegen Aart en Frits. De eerste set werd pas met 10-8 in de tiebreak in ’s Herenlaags voordeel beslist. Ik dacht dat daarmee het verzet wel was gebroken. Niets bleek minder waar. Mooie lange rally’s vielen nu de andere kant op. In de supertiebreak namen Rob en Rob snel een voorsprong die ze niet meer uit handen gaven. Uit het vuur gesleept. Rob was er erg blij mee.
‘Welke Rob?’
‘Die ene’

Dit was het moment voor mij om te vertrekken. Patrick en Eelko zouden het laatste punt makkelijk binnenhalen was mijn inschatting. Ze hadden haast, moesten nog ergens naar toe en zouden even gehakt maken van Ronald en Johan. Is nog laat geworden. Weer moest een supertiebreak de beslissing brengen. De Metgensblekers bleven solidair met hun teamgenoten. Lief! Voor ons een perfect dagje zo.

Met grote dank aan Juudth en de gemotiveerde invallers zijn we sowieso bevrijd van degradatiestress

Was getekend; herenlaag-verslaggever Hein