Zwaluwen Vooruit-Welgelegen – PVDV 7    6 – 0

Over Polen wist hij veel. Elk gesprek werd zonder dralen omgebogen naar het onderwerp valse concurrentie, waarbij het misprijzen der noeste arbeidendsmigranten een aard had. Hij is daarbij branchegericht pragmatisch ingesteld. Poetin kan wat hem betreft Polen, Bulgarije, Hongarije en al het gebied vanaf zo’n beetje rechts van de lijn Enschede – Arnhem, zonder meer overnemen… als ie dat wou. Hadden wij er (in chauffeursland red.) tenminste geen last meer van. Van tennis had hij daarentegen nog geen Warschause kaas gegeten. Als invaller “Cees-twee” de ballen half zo goed kon raken als het gevoel waarmee hij de zoveelste peuk van de dag draaide, was hij een vijfje geweest. Een goeie vijf. In de praktijk bleek de Chauffeur, bloementransporteur en Oostblokkenner een ruime 9.
Voor het team was hij in zoverre een oplossing dat we compleet waren. En ik moet eerlijk zeggen; hij viel met zijn prestaties niet uit de toon. Haalde hij immers niet net zoveel games als Bart en onze eigen Cees-één?

Cees en Cees onder het genot van…

Het was een bijzondere dag bij Omisportvereniging Zwaluwen Vooruit – Welgelegen. Zwaluwen is een club met een roemrijk voetbalverleden. Ik weet niet waar de toevoeging “Welgelegen” vandaan komt, maar het was net zo zeer de plank mis als dat ze er op “vooruit” gegaan zouden zijn. Hartje Utrecht en je kon een kanon afschieten. Het was de dag voor Pasen en de voetbalcompetitie lag stil. Omdat de tennisclub slechts 180 leden telt, zijn er maar vier zaterdagteams. Daarvan speelden er drie uit. Kortom; we stonden met zijn achten op het terras van een terecht gesloten kantine. Maar goed dat de zon inmiddels volop was gaan schijnen.

Onze Cees singelde voor het eerst in acht jaar. Het sierde hem dat hij in het belang van het team daartoe bereid bleek. Dat is vele malen beter dan een partij opgeven. Cees was, zoals vooraf al aangekondigd, niet bereid om tot het uiterste te gaan. “To magneet or not to slaan”, dat was de kwestie. Hij spaarde zich voor de dubbel. Achteraf bekeken, was dat niet nodig. Hij sprak over een spuitbus met zweetlucht om daarmee voor Judith duidelijk te maken dat hij wel degelijk was wezen tennissen.

Symmetrie Des Bouvrie in combinatie met Mondriaan op de achtergrond. Bijzonder kunstzinnig. Je moet er oog voor hebben. Had ik meteen nadat ik erop gewezen werd…

Vier matchpoints. Vier! En dan nog die tiebreak waarin ik na 1-4 terugkwam tot 4-4 en zodoende studentje Jacco nogmaals liet kraken. Hij had al met zijn racket gegooid en alles, maar uiteindelijk  kreeg ik de trekker niet overgehaald. Dus moest ik nog een derde set. Dat was overvraagd in deze hitte. Ondanks het verlies mocht ik niet ontevreden zijn. Deze jongen was van een beduidend niveautje hoger en ik had hem met luidruchtige, gezonde werklust langs de afgrond doen gaan.

Bart had vrijdagavond pils gedronken. Hij was nog wel vroeg naar huis gegaan van het feestje, maar vervolgens voor de zekerheid weer teruggekeerd. Dorst is een vreselijk iets. Op papier was Zwaluw-Joost gelijkwaardig. De ballen gingen een aantal keren heen en weer voordat Joost aan het langste eind trok. Goed dat Bart nog een paar games bij elkaar harkte in de tweede set.

Na afloop was de kantine open. Twee barmannen waren in afwachting van een bruiloftsfeestje. Tot die tijd dronken we goede biertjes. De generatiekloof voorkwam daarbij dat het echt gezellig werd. Dat, en de gesprekken over Polen…