Domstad 9 – Heksenmeppers 5   4 – 2

Veel verenigingen konden hun diepvriesbanen nog niet op, maar wij konden al weken gewoon terecht op de banen van TC Domstad. Zonde voor al degenen die de eerste inhaaldag al ingevuld zien, maar weinig te schelden dus bij ons. Complimenten voor de inkleding van het park van de tegenstanders. Uiteraard heb ik gelijk geroepen dat ze het achterliggende verhaal niet willen horen, maar de dingen zijn zoals ze zijn; we spelen competitie, de zon schijnt, het is nog een beetje fris maar vooral heerlijk om buiten te zijn.

En dan hoor je voor het inspelen dat hij 5.5 is, en zie je tijdens het inspelen dat je het niet gaat redden. Dan moet je door twijfel over je algehele conditie keuzes maken. De single laten lopen en gaan voor de dubbel waar je nou eenmaal beter in bent. Had ik moeten doen. Maar Robert acteerde een beetje onwennig op het smashcourt. Hij maakte zijn ranking niet waar. Zelfs zonder dat ik een eerste service sloeg, bleef ik bij. Toen op 3-2 mijn eerste service ineens wel in viel, kwam de eerste set zo naar me toe; 6-3. En dan? Dan komt hij beter in zijn spel, valt er weinig meer te halen en blijf je het toch proberen. Harder lopen van links naar rechts, harder slaan, forceren, kortom; meer doen dan goed is voor lijf en leden en met lege handen achter blijven. Derde set: op drie plekken kramp. Handje geven, felicitaities. Op. En dan moet je, omdat Bart vroeg weg moet, nog een dubbel.

Bart leek niet in vorm. Hij versloeg zich lang onnodig op het povere spel van tegenstander Chris. Hij kwam met 5-2 achter, had zich al neergelegd bij een lange partij, maar kwam alsnog al in de eerste set terug. 7-5 en 6-4.
Eelco sprak bemoedigende woorden naar zijn tegenstander; dat deze niet in zijn spel kwam en dat het daarom niet zo goed ging. Het was een understatement. Eelco maakte met de eerste 16 punten 4-0. Voor de dubbel was hij nog zo fris als een hoentje. Hij had naar eigen zeggen nog niet getennist.

Hieronder komt t.z.t. nog het volledige verhaal aangaande de winst, Robert de ongelofelijk gave, enigszins geldachtige tegenstander die Eelco een uur lang quasi onderhoudend toe-ouwehoert over de druk van zijn geweldige forehand, over het debuut van Remco, het afkeurende oog van Robin, het bier, de dramatische dubbel van Patrick en Remco, een naar complimenten vissende, rondscharrelende voorzitter, teamschotels, het zonnetje en patatjes toe.

Heeft u beeld? Mooi! Scheelt mij weer schrijven.