In den beginne was er Dennis. Hij en Hein worden als restafval begin jaren negentig samengebracht door de Technische Commissie van L.T.C. Oudenrijn.

Dennis kwam uit een mixteam met een niet echt toffe maat qua herendubbel. Deze jongen is wijselijk gestopt met tennis en sporten waar hij mensen daadwerkelijk in persoon tegemoet moet treden.

Hein heeft zijn eerste jaar doorstaan in een team doorspekt van zwagers. Deze zichzelf te serieus nemende Nieuwegeinse kliek stopt massaal.
Harry en Piet vullen het nieuwe tennisteam aan. Hoewel de eens edele tennissport inmiddels van de ergste poeha ontdaan is, baren Harry en Piet met hun bouwkundige inbreng nog steeds opzien.

Zij zijn de bedenkers van het psychologisch sterke: “geen gebak”. Dat zou voor mixteams zijn. Bovendien sta je door de overdondering van je hongerige tegenstander automatisch met 1-0 voor.

* Op het moment dat het staatsieportret gemaakt zou worden, is Dennis verdwenen.
Hij blijft tien minuten weg en blijkt al die tijd voor de spiegel te hebben gestaan. Elk haartje van zijn ruige gestalte heeft zijn plaats gekregen.

Bier werd toen al per zes besteld. Een voor Dennis, een voor Hein en voor Harry en Piet ieder twee.

Het zijn twee bijzondere tennis jaren. Waar tegenstanders soms wat moeite met ons hebben, is het  onderling zeer gezellig. Deze periode vindt zijn afsluiting tijdens het einde-seizoensetentje van Oudenrijn. Harry en Piet zijn nauwelijks nog zichtbaar achter hun enorme T-bone steaks. Op het door Harry 42 x ingezette: “Lekker Piet hè?”, klinkt het evenzoveel keren: “Lekker Har hè?”. Het is mooi geweest.

Ambitie

Zowel Dennis als Hein vinden, te dien tijde, dat ze meer moeten willen. C-speler (6) worden, of een keertje kampioen. Hoewel supergoede gasten; dat lukt niet met de ruime 40’ers Har en Piet. Ze geven daarom met pijn in hun hart bij de TC aan dat er verjonging gewenst is. Met Cees en Wim komt die er. Wim is vanuit de badmintonsport overgestapt naar tennis en is uiterst fanatiek. Cees is een vastbesloten denker, taai als weken oud brood en vast als Brinta aan een onafgespoeld bord .
Hier begint de officiële geschiedschrijving van de

TC Domstad Heren Laag

Het gaat goed met de heren. Er wordt zelfs gepromoveerd en tennis in de derde klasse gespeeld. Een succes kan het laatste echter niet genoemd worden. Slechts enkele puntjes worden op dit niveau behaald.
Het wordt drukker op de tennisvereniging. Je krijgt sowieso een vijfde man toegewezen. In ons geval is dat Eelko Ceuvelaer. Zijn daden benne tot op dat moment niet bijster groot. Maar, Eelko leert snel. Binnen een jaar is juist hij de eerste C-speler (6) van ons tennisteam. Het is echter meer werklust dan talent. Hoever je met talent komt, vraagt Dennis zich dan al jaren af…
Was het 1999? 1998? een eeuwwisseling geleden, dat is zeker. Het kampioenschap was daar. Met blessures is doorgespeeld en mensen werden ingevlogen vanuit verre vakantiebestemmingen om het niet alsnog in de soep te laten lopen. Helden! Helden van inmiddels L.T.C. Ultrai, de samenvoeging van Oudenrijn en Het Sticht.
Het wordt nog drukker op de vereniging. Je krijgt sowieso een zesde man toegewezen. In ons geval is dat Bart van den Dungen. Zijn daden benne tot op dat moment…
Bart leert ook snel, minder snel dan Eelko maar groeiend en groeiend. Eelko weet dan al dat hardlopers doodlopers zijn. Dennis en Hein zijn  geen 25 meer en Cees en Wim geen 35 meer. Men is blij met de vijfde en zesde man. Nu het jeugdig elan wegvalt, zal er op andere vlakken compensatie gevonden moeten worden.

Chemie: Er is chemie. Belangrijk! voorbeelden waaruit de eenheid blijkt:

• Eelko doet al jaren alsof hij bier lekker vindt
• Bart probeert met enig succes te socialiseren
• Cees zucht soms slechts en blijft daarna onderlip bijtend mild
• Wim vergeet zijn persoonlijke ambities en blijft
• Dennis geeft iedereen de ruimte om te tennissen. Dan komt hij  toch gewoon een keer niet…
•  Hein houdt van allemaal en vindt het erg belangrijk dat men hem ook een beetje aardig vindt.

Bovenstaande moet leiden tot nog minimaal één kampioenschap erbij. Als er geen misplaatste teams zijn ingedeeld , moet het mogelijk zijn. Bart wil, Eelko wil, Hein hoopt dat ie kan wat ie wil,  Wim moet willen wat ie kan. Cees Kanne en Dennis… blijft Dennis.

Alleen, Dennis bleef niet. M.i.v. seizoen 2005 is hij in het spoor van zijn moppie speelzaam bij TV De Meern. Op de achtergrond blijft hij natuurlijk wel betrokken bij het wel en wee van zijn voormalige teamgenoten. Zoals wij dat zeggen: Tennis in Peace.

In 2005 vult Migchiel met regelmaat het team aan. Zijn ambities overstijgen die van HerenLaag ruimstchoots. In 2006 reeds is hij naar de achtergrond van een mixteam op zondag verdwenen.
De technische commissie van TC Domstad wijst Robin Verbruggen aan als de nieuwe 6e man. Hij is vorig jaar weer gaan tennissen, na op zijn twaalfde gestopt te zijn. In zijn eerste jaar na lange afwezigheid (18 jaar) is hij inmiddels al 6 in de dubbel. We verwachten er alles van. Er moet ook gepresteerd worden want we zijn ingedeeld in de derde klasse. We zijn heren 4 op zaterdag en doen daarmee onze naam geen eer aan. Herenlaag wordt Herentamelijkhoog?

2007 en alles keert weer terug naar “het normale”. Het enorme tennistalent van Robin ten spijt, bleken we een maatje te klein in die enorm sterke poule in de derde klasse.
Eenmaal terug in de vierde klasse worden de meeste tegenstanders met huid en haar opgevreten. Alleen maken we de fout om At Risk 3 met minimale middelen (mensen) tegemoet te treden. Het kost onnodig het tweede kampioenschap.
Bart en Hein pakken en passant het clubkampioenschap in de herendubbel 7 waar de rest slechts blessures oploopt.
Voor wat betreft 2008 gaat HerenLaag ervan uit dat het kampioenschap een formaliteit zal zijn. Het langst spelende team van TC Domstad blijft elkaar en de geweldige club* trouw!
* Nu ik sinds drooglegging vanaf 2000 weer clubkampioen ben, spreek ik louter nog in euforische superlatieven.

In 2008 zijn we heren 4. Ons gemiddelde pasnummer is berekend op 13,17 (6,6 per onderdeel). Dat is nog nooit zo laag geweest. Bij ons heeft zich gemeld; Thijs Huis in het Veld. Nog geen beeld bij, maar dat zal spoedig veranderen.
Einde seizoen 2008 kunne we concluderen: Thijs is een aanwinst gebleken. Hij heeft zijn bijdrage geleverd aan het langverwachte tweede kampioenschap.

2009: een vreemde geschiedenis. We zijn door de club afgeserveerd. Het volledige verhaal volgt nog wel een keer in mijn memoires. In ieder geval hebben wij ons niet uit het tennis-veld laten slaan en maken we een geweldige comeback in…

2010. Wel blijkt Thijs ons nu al ontstegen. Hij heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om er tussenuit te sneaken. Hij speelt 3e klasse en krijgt naar wij tot ons plezier horen met regelmaat op de spreekwoordelijke kloten. Om ons team te completeren hebben we Patrick Witteman gestrikt. Tactisch een heel sterke zet omdat hij onpasseerbaar is.., als reserve-park-onderhoudsman. Dat is een issue dezer dagen. De club begint zich in bochten te wringen om heimelijke ambities vorm te geven.
De integratie van Patrick pakt wonderwel uit. We weten de juiste motiveringssnaar bij hem te raken, om de laatste twijfels over de zichtbare kwaliteiten bij hem weg te nemen. En hoewel het er lang niet naar uitzag, zijn we weer de kampioenen.

De schaduwzijde van TC Domstad wordt voelbaar. Al vanaf 2009 rommelt het in de vereniging als gevolg van gerommel in de administratie. De door ambitie gedreven spilzucht heeft de vereniging aan de rand van de financiële afgrond gebracht. Het domino-effect van de beslissingen die e.e.a. moeten verhullen, trekt zijn wissel op het speelplezier van veel gezichtsbepalende mensen in de vereniging. De een na de ander vertrekt.
Lang denk je nog dat “ze” daar niet mee weg zullen komen, dat er iemand zal opstaan om de spreekwoordelijke wal te zijn die het schip doet keren. Maar de krachten van de Dark side zijn op de achtergrond verder toegenomen. Ongehinderd door enige oppositie neemt TC Doema-stad vervolgstappen richting groot, groter, grootst. Het totalitaire regime krijgt zijn definitieve vorm. Alles, inclusief het laatste stukje kritiek, wordt in de propaganda machine vermalen.

Eind 2013 met wederom dreigende uitsluiting voor de voorjaarscompetitie is er maar een conclusie mogelijk: Vertrekken!

In 2014 vinden de Herenlaag het warme bad van een vereniging die ook een club is, een club die ook een vereniging is: PVDV.
En ze vinden Joost. Hoewel Joosts tennistalent met een lampje gezocht moet worden, zien we dankbaar niet over het hoofd dat we voor hem de rare vogel, mega merkwaardige, vreemde eend in de bijt, centenkwezel, doch goede tennisser;  Remco de Kanari Ferrari achter hebben kunnen laten bij TC Domstad. Gevolg is wel dat we ons niet in de vierde klasse kunnen handhaven.
Doel is om dit in 2015 rap weer recht te breien. Dat zijn we aan onze ervaring verplicht.