Een gezellige tennisdag, Heren 4 (herenlaag), zaterdag 4^e klasse

TC Domstad, zaterdag 5 april, regen. Wat te doen?

Tijd voor wat eerste indrukken. Daan, aanvoerder van De Doordraaiers wil koste wat het kost zijn zin doordrijven. Hoe slecht de beslissing ook is, het moet de zijne zijn. Opvallend daarbij is wel dat de teamgenoten van deze controlefreak onbeheersbaar blijken. De nummer twee is van het type initiatiefloos anti-alles en naar mijn inschatting is nummer drie al niet veel beter. Deze is de nee-fase van zijn 2^e levensjaar maar in zoverre ontgroeid dat ie het nu netter kan omschrijven: “Dat wil ik niet.”

Dus toen wij de duimen omhoog hieven ten teken dat de beschikbare smashcourt banen goed bespeelbaar waren, bleven zij omhoog staren en baden om de aanvullende regenbui van hun gelijk. Ze kregen blijkbaar contact met Gene Zijde want na enige seconden viel het laatste, twee minuten durende, buitje van deze morgen. Zo werd het pleit in het voordeel van de wandelende negatieven beslecht.

We spraken af thuis te wachten tot het weer ons mogelijkerwijs toestond ’s middags alsnog te spelen. Voor het afscheid, dat voor vandaag definitief bleek, kwamen we alvast een inhaaldag overeen. Omdat drie spelers van ons team op vakantie zouden zijn ten tijde van Koninginnedag en 3 mei, bereikten we moeizaam (maar wat wil je met zo’n groep) consensus over de 10^e mei.

Als er nog meer competitiedagen zouden verregenen zou dit ongetwijfeld niet te handhaven zijn, maar positief als wij zijn ingesteld, leek het vooralsnog een goede zet. Omdat ik me niet schaam voor zo’n regeloverschrijdende oer-Nederlandsche poldercompromis heb ik het ook zo op de KNLTB-site gerapporteerd: wedstrijd afgelast inhaaldatum 10 mei.

Dan belt Daan nog maar eens op die zaterdag. Ik spreek hem inmiddels meer dan mijn vriendin en besef nu: de 10^e mei was niet zijn beslissing. Hij krijgt het er ongetwijfeld benauwd van.

“Wij zouden toch liever een week eerder inhalen.” “Tegen wie dan? Wij zijn er niet. Zullen we het maar gewoon bij de afgesproken 10^e houden? Graag. Mooi!”

Weekje later. Dag twee is inmiddels vlekkeloos zonnig verlopen. Na het bestuderen van de  uitslagen en getalletjes weten we dat we kampioen gaan worden. Had ik al verteld dat we positief zijn ingesteld? Dag drie verloopt al even soepel en er is een datum vastgesteld voor het feest.

“Ja, met Daan hier, ik bel nog even over die inhaaldag. Ik word hier aangesproken door onze competitieleidster die me erop wijst dat de 1^e dag eerder ingehaald moet worden.”

“Kop op Daan, nog even volhouden. Nog één zaterdag zonder regen en we hebben die eerste inhaaldagen niet meer nodig.”

Ik geef hem tenslotte nog een simpele opdracht mee: ontwijk die dame.

Ook op dag vier regent het niet. We boeken onze derde overwinning en op basis van nauwgezette berekeningen zijn we inmiddels zover dat we de overige uitslagen op voorhand naar onze tegenstanders zouden kunnen mailen. Nog even dag één inhalen voordat de competitie 17 mei compleet en weer helemaal bij wordt hervat. Vanaf dan gaan we fluitend naar het einde.

Dan gebeurt waar ik al enigszins voor vreesde. Daan heeft mevrouw Dat-zullen-we-nog-wel-eens-zien blijkbaar toch niet weten te ontwijken en de boel slaat door. De kwestie wordt van landsbelang geacht en is inmiddels opgenomen met een bondsbons. De van puntenaftrek en dreigende boetes gelardeerde contacten lopen vanaf dan via de ongelukkige zaterdag competitieleider Leon. In een strikt interne, frusties afreagerende mailwisseling maak ik Leon (natuurlijk de verkeerde) duidelijk wat ik van de situatie en met name van deze, waarschijnlijk op een lintje jagende, regeltante vind. Ik eindig overigens wel met de mededeling dat ik het kampioenschap redden zal en in naam der Domstad een team op de been zal brengen.

Het valt allemaal niet helemaal goed. Leon wijst me op de regels, mijn voorbeeldfunctie als aanvoerder van TC Domstad en op het niet constructief zijn van mijn cynisme. In zijn algemeenheid mag ik liever uitdelen dan incasseren. Verbolgen laat ik mijn vriendin de mail lezen. Ze blijkt het volledig met… Leon… eens te zijn. Ik biecht hem dit op en neem me voor me verder te beheersen. Driewerf slik.

Tot de laatste dag voor mijn vakantie ben ik op mijn werk nog koortsachtig aan het bellen en mailen om tenminste drie invallers te regelen. Dan bereikt mij nog een rondmail aan alle belanghebbenden van de KNLTB-coördinator. Hij feliciteert Leon met de geboekte vooruitgang en spreekt de hoop uit dat we er met zijn allen op 3 mei maar een gezellige tennisdag van mogen maken. Hij gooit daar ter olie op mijn vuur bovenop; “want daar doen we het tenslotte allemaal voor…” Ik bonk met mijn hoofd mijn scherm omver. Heeft ook maar iemand hier al in de gaten dat wij er 3 mei niet zijn?!

In een slotmail gericht aan: alle betrokkenen, hardwerkende vrijwilligers en bondsgedelegeerden, meld ik dat ik lang de ijdele hoop heb gehad dat het belang van de gezellige tennisdag voorop gesteld had kunnen worden.

De regeltjes wonnen.

Zaterdag 3 mei:

Drie! Houtenaren betreden het park van TC Domstad. Een van de mannen had zich de avond ervoor ziek afgemeld. Een invaller hebben ze niet geregeld. Of er niet voor de lol toch een tweede dubbel gespeeld kan worden en of er niet een fictieve speler op het formulier gezet kan worden? Toen mij berichten hieromtrent in Wiesen Zwitserland op 1500 meter hoogte bereikten, zakte mijn broek tot onder zeeniveau. Dat geloof je toch niet?!

En hoe is het geheel geëindigd?

Reserve aanvoerder Cees heeft uiteraard korte metten gemaakt met de oneerbare voorstellen van De Doordraaiers. Thijs, die zijn vakantie in het teambelang had uitgesteld, ging onverrichter zake naar huis. Cees die alleen dubbels speelt ging hem, na enige hard gekraakte noten, achterna. Het werd 5-1 voor de invallers. Jongens, Alex, bedankt! De in de hand gewerkte competitievervalsing werd met deze uitslag voorkomen. Wij hadden hem al precies zo in Excel staan.

Groeten van een aanvoerder die (al zo’n 15 jaar) ook maar zijn best doet en veel energie steekt in het zo goed mogelijk behartigen van de belangen van zijn team.

Hein de Kamper

P.S. Mijn mail aan de mevrouw van De Doordraaiers met de vraag of de boete en de puntenaftrek voor het onvolledig verschijnen automatisch gaat of dat wij daar nog actie in moeten ondernemen, is in concepten blijven steken.