SmashCourt

Gezellige foto in de vorige Domroeper. Het voltallige bestuur in beeld. Van links naar rechts; Lieke, Liane, Raymond, Chantal, Anke en Rob op de andere helft.
Misschien was dit de avond waarop Smashcourt bedacht is. Zouden we dat nou wel doen jongens? Al die nieuwigheid! Waarom niet gewoon Ctrl-C Ctrl-V op die twee nieuwe velden?

De French Court ondergrond
Na het eerste jaar Den Hommel heb ik een stukje geschreven over het French Court en wat ik toen kinderziektes durfde te noemen. Is er nog steeds iets mis met de ondergrond dan? Goed, als in maart de blaashal gestreken wordt, komt de ijsmeester van Thialf monsters nemen. Die is stikjaloers op zo’n vloertje. Hierop moet op de 500 meter ruim onder de 32 seconden gereden kunnen worden. Ach, wat heet glad…

Die hekken zijn ook niet meer wat ze geweest zijn…

Daarbij; Het zijn maar vier banen en in juni gaat het wel weer. Tjitske de Vries gaf voor zijn terugreis naar het noorden dit jaar nog een tip mee: klapschoenen.

Onderhoud of legitiem vandalisme?

Er zou onvoldoende onderhoud zijn geweest. Dat is misschien wel het meest rare van de huidige banen. Tot op heden is het zo dat je banen waaraan “onderhoud” is gepleegd minimaal een maand moet mijden. De ballen komen niet meer op. Je moet vreselijk uitkijken als je op zo’n baan naar een bal toe wilt glijden. Je weet vaak niet waar je blijft.

Ik voel nog de bodem niet

De lijnen
Dat de lijnen misschien te hoog liggen is mij nog nooit opgevallen. Ik heb überhaupt nog nooit lijnen gezien. Bedoelen ze soms de achterwand en de zijmuren? Die liggen hoog. Ik kan het u verzekeren. Ik heb harde, diep geslagen ballen in de geheel andere hoek van het veld dan waar de tegenstander stond alsnog terug zien komen.
“Wat doe jij tegenwoordig?”
“Ik speel bij Den Hommel.”
“O ja, buitensquash.”

Dat zie je alleen in Gaza

Voordeel
Ja, het heeft ook een voordeel. Het grote voordeel van de huidige banen is dat je bij geen andere vereniging zo goed leert anticiperen.

Pierluigi Federer

Als je ergens, waar dan ook, iemand verveelt een vlieg ziet vangen, deze los ziet laten om hem daarna weer achteloos uit de lucht te plukken, dan weet je; TC Domstad tennisser.
Onbekenden met het fenomeen die de oneffenheden voor het eerst zien, willen prompt weten in welk opzicht de hom-mol* afwijkt van de gewone mol. Het correcte antwoord op die vraag is dat hij een geel-zwart gestreepte overall draagt tijdens het graven.
* Foto mislukt. Hij ging net onder…

Ik lees in de Domroeper verder over Laurens. Deze nieuwe groundsman gaat “voor ons” weg als groundsman bij golfbaan De Haar. Twee zinnen later in het interview zegt hij het leuk te vinden om onder de mensen te zijn. Dan blijf je dus niet bij een golfbaan werken… Mooi! Ik vermoedde het al. Wat ik ook vermoed is dat hij iets te vroeg weg gaat daar. Plan Leidsche Rijn heeft Haarzuilens nog niet bereikt en de nabijheid van kranen, bulldozers en hei-installaties hadden hem voor wat betreft het French Court van Domstad op nuttige ideeën kunnen brengen. Ik bedenk me nu een overeenkomst in de banen. Ze zijn allebei voorzien van bunkers. En nu ik het daar over heb; Ik draaf waarschijnlijk door als ik stel dat qua bodemgesteldheid uit zijn CV zou moeten blijken dat hij een deel van de eerste- maar tenminste de tweedewereldoorlog heeft meegemaakt.
“Mijn hobby’s zijn Verdun eh, Nagasaki… Gelukkig onderkent het bestuur alle bovenstaande problemen en wordt het banenrelaas zoals gewoonlijk verwerkt in de contributie. In een fragment van het uitgetypte verslag van de vergadering lezen we:

“Laten we er dit jaar maar weer ietsje meer voor vragen.”
“De wijn kan doorkomen.”

De conclusie van het hele verhaal is voor mij duidelijk. Het voorstel voor een andere ondergrond is vergelijkbaar met het tijdperk na een linkse regering. Je kan er daarna alleen maar op vooruit gaan. Kom op Laurens! De schop t’rin!

Hein de Kamper

P.S. Dus; schrijver beledigt voorzitter waarna hij alles voor waardeloos uitmaakt, er nodeloos de tweede wereldoorlog bijhaalt en ten slotte zijn politieke voorkeur ventileert, en dat plaatsen jullie?

*** Het antwoord op die laatste vraag, door mij maar bij voorbaat gesteld, is negatief uitgevallen. In een telefonisch onderhoud is mij door de secretaris medegedeeld dat het stukje niet gevoelig ligt maar dat het bestuur de kritiek op de banen als voldoende behandeld beschouwt, het niks toevoegt en dat plaatsing daarmee zou leiden tot overbodige bladvulling…

Omdat ik het niet kan laten, schrijf ik later in het gastenboek van het open toernooi de vraag of het talud meetelt bij de lijn? En ook of er meer mensen zijn die wat voelen bij het beeld dat het witte plastic als een soort sneeuwgrens op de berg ligt…