Soest-Zuid 4  –  P.V.D.V. 4    5 – 1

2018 Een nieuw seizoen! Wie had dat gedacht? Juudth heeft het mogelijk gemaakt. Mensen gevonden, schemaatjes in elkaar gedraaid. Complimenten!

Lekker na een jaar ook weer aan de site werken. Not! Eerst de fanmail nog even accorderen. 648 berichten ontvangen van enthousiaste Herenlaag-aanhangers. Wat meteen opvalt is onze internationale doorbraak. In Rusland zijn ze klaarblijkelijk dolenthousiast. Een derde van de post is afkomstig van biologen. Zij verkondigen beeldend een mensgerichte, informatieve “insteek” aangaande het lichaam in het hele LBHGT-spectrum, op kleur met al zijn/haar/zaar specifiek eigen opbergmogelijkheden. De farmaceutische industrie onderkent massaal onze bovengemiddelde leeftijd waarop niets meer vanzelf gaat, behalve dikker worden. Er zijn onverwachte erfenissen uit exotische oorden en daarnaast diverse mogelijkheden om de zorg omtrent je gestegen vermogen weer over te dragen aan anderen. Een greep uit de zaken die voorbij kwamen:

Ik moet de berichten stuk voor stuk selecteren en als spam markeren. Is heel wat tijd in gaan zitten. Soms ben je toch nieuwsgierig, zomaar, niet alleen als er buitenkansjes van enige miljoenen aan je opgedrongen worden. Wat zou hier bijvoorbeeld staan?

“Тут вы сможете задать любой волнующий Вас вопрос сильнейшему экстрасенсу 13 битвы экстрасенсов.”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

uiteindelijk, blijft de oogst steken op de twee reeds in 2017 goedgekeurde berichten, waarvan 1 van mezelf. Tot zover het interactieve karakter van deze site.

Soest – Zuid uit

Ze lopen hier nog in het wild rond; Wieberspencer-tennissers. ‘Ik kon een kreet bij de eerste aanblik niet onderdrukken, moet je daar zien! Dat is zo’n eh…, zo’n eh… Alle tachtig afleveringen van James Herriot schoten door mijn hoofd. Tristan!’ Tegen Bart: ‘hoe noem je ook al weer dat kledingstuk dat die man daar over zijn shirt draagt? Spencer! Dat is het!’ Phieeeww, snel en zelf opgelost. Sowieso als je hier riep: ‘kom McGregor, we gaan naar huis’, stond driekwart van de thuiskerels in zijn Zeeman onderwear.

Ik was nog op tijd voor de taart, maar we waren niet compleet. De rookie had zich nog niet gemeld. Er waren vier banen voor ons beschikbaar dus wel te hopen dat meneer niet nog op zijn nest lag. Daar is hij jeugdig genoeg voor.

‘Een ontspannen jongen zei je?’
‘Nee, een onbespannen jongen.’
We dachten aan een grap toen hij meldde dat er nog even een snaar in zijn racket gezet diende te worden…

Herenlaag als erkend leerbedrijf? Ik denk er nog even over. Scholier Michel vertoont alle symptomen omtrent jeugdig gedrag die bekend zijn: als laatste aankomen en spullen niet in orde, daar begon het al mee. Hij werd gebracht door papa en mama dus die hebben iets met dat gedrag van doen of waren niet in staat om meneer te bewegen tijdig in de auto te stappen. Met rackets gooien als de beste en dan nog even op een Heras hekwerkje intrappen na een verloren tie-break past ook allemaal in het plaatje.
Waar te beginnen? I’m too old for this shit.

Too old waren ook de vijf balkonmuppets die zich langs mijn baan verzameld hadden. Als koeien die voor het eerst de wei weer in mochten, zo uitgelaten waren ze. Luid loeiden ze opmerkingen in mijn richting. Dat had ik op mijn hals gehaald door hun discussie over wie de tassen even in de “oto” zou kunnen zetten, te onderbreken met:

“KAN NU IEMAND EINDELIJK EENS DIE TASSEN IN DE AUTO GAAN ZETTEN?!”

De rust keerde snel weder toen ze uitwaarts vertrokken. Ik had een Job te doen. Ging niet slecht een set lang maar daarna hield ik geen service meer in. Dan ga je tegen een 5.6 het schip in.
Patrick op twee deed goede zaken. Hij had een Jaap te grazen genomen, om nog maar eens in het koeienthema te blijven.

Bart kon Robert (die ik de hele dag Herbert heb genoemd) net niet bijbenen. Een regelmatig verlies was het gevolg. Michel moest de zaak rechttrekken. Hij stond er goed voor en kon zijn single in de tiebreak van de tweede binnenloodsen. Dat liep dusdanig mis dat hij in de derde set slechts 3 schamele punten heeft gemaakt. Stevig dipje gepaard gaand met enig fysiek chagrijn.

Toen ruzie met Bart over wie er zou dubbelen. Jij! Nee Jij! Au mijn elleboog. Au mijn pols. Mijn elleboog gaat morgen echt niet meer. Mijn pols nu al niet meer. Dus jij.

Ik dus. Ging bovenverwachting goed. Eerste set probleemloos binnengehaald en geen vuiltje aan de lucht. In de tweede viel het allemaal net anders en de eerste Pro tie break was een feit. Daarin kwamen we met hard werken op 8-6 voor, maar verloren daarna vier punten op rij. Jammer!

Tijd voor een sigaartje.

De wind stond richting een damesbaan. Die konden mijn erfstuk (het sigaartje kostte volgens het etiket fl. 2,50) niet waarderen.

Dat kan hier niet! Of ik weg wilde gaan. Ik zocht mijn heil op de parkeerplaats en zag daar vervolgens een mevrouw met een dikke Volvo de ambulance-parkeerplek bezetten. Dat kan hier wel.

 

 

 

Cees en Michel gaven goed partij, maar legden het toch af.

Met 5-1 afgedroogd. Nog maar net begonnen en nu al de vraag: hoe loopt dit af? Misschien de vraag toch maar even stellen aan die paranormaal begaafde Russische lui van de dertiende slag…