Speeldag 7 2017 At Risk Thuis    2 – 4

Roemrijk einde der Herenlaag.

‘Einde?!’
‘Ja einde.’
‘Waarom?’
‘Omdat Eelko geheel terug bij af met een plastic tas aan kwam zetten.’

Nee, dat is maar een van de redenen. Er zijn meer steekhoudende argumenten. Ze volgen aan het slot van dit relaas. Eerst het roemrijke gedeelte inzake tennis. Met At Risk 6 kwam de potentiële kampioen op bezoek.

Matthias, Kasper, Robert en Joep gespannen aan de start

Ze werden op momenten tot een uiterste inspanning gedwongen. Complimenten achteraf dat dit hun zwaarst bevochten overwinning was. Ik ga er hierbij nog steeds vanuit dat ze kampioen zijn, want 7x gewonnen. Geldt die regel nog? Vreeswijk heeft meer punten.

In de aanzwellende gillende hitte legde Eelko 5.5 Joep over de knie. Dat was razend knap omdat die jongen alles nog gewonnen had. Bart joeg na een matige start en na enige ter harte genomen tips, 5.3 Robert de stuipen op het lijf door in de eerste set een 1-4 achterstand om te buigen naar 6-4 en vervolgens die lijn door te trekken tot 3-0 in de tweede. Pas toen oversteeg de kwaliteit van Robert weer zijn bibbers.
In mijn tactisch plan zou Patrick net als vorige week op 4 het laatst benodigde punt voor handhaving binnenhalen. Het was dan ook daarom dat ik hem de schaduwrijke overdekte baan gaf. Dat hield automatisch in dat ik in 30 graden tegenover Otto kwam te staan. Zijn Duits klinkende naam ten spijt kwam meneer uit Indonesië. Daar zijn ze wel enige warmte gewend. ‘Hooggebergte’, probeerde hij nog ter verdediging. In mijn streven de punten kort te houden, verloor ik het resultaat enigszins doch gretig uit het oog. 2-6 in de eerste. Dat was me toch iets te gortig. Zo veel minder was ik niet. Op 4-5 in de tweede set kreeg ik twee kansen op 5-5, maar dan… Oef zucht. Met gespeelde teleurstelling zocht ik een plek uit de zon op.

Patrick stelde me niet teleur. Gedecideerd en nagenoeg foutloos knalde hij Kasper aan de kant. 2-2 na de singles. Omdat ik te weinig ballen recht geslagen had, ging ik mee in het voorstel van Eelko om samen in de eerste dubbel te gaan staan. Moesten Patrick en Bart maar kijken of ze de die gasten in de tweede echt pijn konden doen.

Hoewel Eelko en ik veel mooie punten pakten, helde de score door veel slechte returns en gemiste, gewaagde ballen naar At Risk over. 1-6 en 3-6

Patrick en Bart gingen goed van start. Op 5-2 haperde het ineens, werd het nog een tiebreak en die ging ook nog eens verloren. De 5-2 van de tweede set werd wel verzilverd. Hoewel ze niet zichtbaar slechter speelden in de derde gingen er blijkbaar toch meer punten naar At Risk want toen het aantrekkelijke schouwspel over was, waren zij kampioen. Felicitaties alom. Wij hadden onze twee handhavingspunten. Op naar de gesponsorde sangria en chili con carne! Feest Mexican style zoals alleen PVDV dat kan organiseren. Na het tweede rondje was de Corona op…

Gezelligheid alom, maar de sangria kickte in en toen kwamen de emoties los.

‘Ga je er echt mee ophouden Hein?’
‘Ja.’
‘Waarom?’
‘Omdat we er niet meer voor gaan. Kan in het geval van Cees ook niet meer, en mijn knie zegt eigenlijk ook al dat het beter is om hiermee te stoppen, maar meer dan dat; mensen boeken vakanties in mei, gaan op speelzaterdagen naar festivals en vinden dat dat moet kunnen. Het is geen verwijt maar een feit. De actieve moderne mens en de voorjaarscompetitie gaan steeds slechter samen. Mijn dochter heeft ook recht op een vader die haar belang boven dat van zeven zaterdagen tennis kan plaatsen. Dat zou haar moeder ook waarderen.’

Ten overvloede begon tegenstander Joep zich er tegenaan te bemoeien. Sprak naar Eelko uit dat ze me “erbij” moesten houden omdat ik zo’n leuke jongen was. Nou, van deze jongen had hij die let niet gekregen die Eelko hem gaf terwijl hij de afdruk naast de lijn kon aanwijzen. Hoe leuk zou hij me nog gevonden hebben?

Mooi geweest zo.