2017 Speeldag 6 Attila 2 Uit    4 – 2

The Longest Day

Mooie dag om even te blijven hangen…

Omdat ik vooraf de JO15-3 van MSV moest coachen in Galecop Nieuwegein was ik erg vroeg aanwezig bij Attilla. Even na 12.00 zat ik er al terwijl 13.00 de verzameltijd was. Des te zuurder het verloop van deze dag. Er waren geen banen beschikbaar. Twee veteranen-singles van de ochtendsessie namen dramatisch veel tijd in beslag. Een van de partijen bestreek inclusief een kwartiertje regenpauze vier uur! Het betrof een regelrechte klap-noch-hoek pot. De andere partij, die wel enig niveau had, nam meer dan drie uur in beslag.

Ron heette hij. Ron kraak noch smaak.

Cees had al aangegeven vroeg weer weg te moeten om naar FC Utrecht – Heerenveen te gaan en invaller Stephane moest uiterlijk 17.30 weer thuis zijn. Had normaal prima gepast, maar dit was belachelijk.
Om toch zoveel mogelijk mensen maar even een racket vast te laten houden, werd begonnen met een dubbel. Stephane en Patrick trokken de partij naar zich toe door steeds iets beter te gaan spelen. Noodgedwongen ging Stephane daarna meteen door met zijn single. Na het verlies in de eerste set, was verder spelen zinloze tijdverspilling. Hij ging het einde van drie sets zeker niet halen en gaf op zodat wij in ieder geval de volgende dubbel erop konden zetten. Groeten thuis Stephane, bedankt voor de inzet. Dag Cees, niet gespeeld, maar toch bedankt voor je aanwezigheid…
Toen de tweede dubbel al even aan de gang was, kwam er zowaar een tweede baan vrij zodat ook Patrick zijn single kon aanvangen. Omdat ik de returns niet voor elkaar kreeg op dat “Kushion-court”-spul van Attilla bogen Bart en ik het hoofd voor Huibert en de (b)aardige Casper. Die laatste werd niet eens boos toen ik hem vol op zijn oor trof.

Patrick maakte ondertussen gehakt van Atilla-Bart en toen was het etenstijd. Huibert had voor een stokbroodje gezorgd. Lief. Na het avondeten nam ik “op 3” Robert-Jan mee naar de baan en Bart ging op “nr. 1” tegen Huibert singelen. Dat was een bruggetje te ver voor onze Bart. Kansloos. Zelf ging ik om mijn reeds zeurende knie niet onnodig te belasten, knallen tegen Robert-Jan! In de eerste set ging me dat beter af dan in de tweede. De lichtmasten bestreden inmiddels de invallende schemer. Robert-Jan, slechts een 7,8 speelde volgens zeggen de pot van zijn leven. Dat ging ik dan ook maar niet verpesten voor hem.

Om 21.00 uur was het tennissen dan toch echt klaar. Twee biertjes later dreigde de bar al gesloten te worden omdat de Attila-2 jongens niet zo goed waren in afsluiten… What the F! Ze kregen gelukkig een spoedcursus van enige dames, waarna we alsnog een correct einde aan de langste dag konden maken.

Pat was de beste. Pat gaat ons behouden voor degradatie. Volgende week mag hij weer op 4.

Bart, Casper en Huibert

P.S. Hoe zou het met Meessie zijn, die rondom het terras zo zijn best deed het ouderlijk nest weer te vinden?