30-05-2015

S.V. P.V.D.V. 6 – T.V. Soest-Zuid 7

Zaterdag 30 mei. Het is een topdag. Herstel; het is een Toppersdag. Eelko heeft vrijdagavond de Arena aangedaan. Dat hij zich deze ochtend laat meldt, verhult niet dat het bier nog achter zijn ogen klotst. Hij heeft hem stevig geraakt. In zijn geval betekent dat een half glas of acht. Leegdrinken doet hij uit principe nooit.
Vanaf baan 8 zingt hij ons heupwiegend, luidruchtig toe dat hij op zoek is naar Shangrila. Tegenstander Sam is wel serieus en zeer geconcentreerd. Hij slaat technisch schitterend uitgevoerde ballen. Alleen vanaf het raakpunt gaat het verder in slow motion. Er zit  richting, spin en effect in de bal, maar nul vaart. Normaliter is het dan onbegonnen werk tegen Eelko. Het spel gaande houden, doet hij desnoods een maand. Vandaag houdt hij het steeds al na een slag of zeven voor gezien. De eerste set gaat dan ook vlot naar Sam.
Na nog wat games in de tweede set constateren we vanaf de bank, uit de wind en zowaar in de zon dat het meeste bier eruit is. Eelko maakt er nu werk van. Het gaat nog niet vanzelf. Hij moet nog een drempeltje over en gooit daarom eerst nog een paar keer met mijn racket. Gvd. Weddenschap moeiteloos gewonnen. Uitkering: één Euro per ingezette Euro. Uiteraard was zijn eigen racket in de twee weken die hij daarvoor de tijd had nog niet bespannen.
De partij kantelt. Sam heeft dit al meer beleefd dit seizoen en kan er ook nu niet veel aan doen. Hij baalt en schreeuwt en we vermoeden op enig moment dat hij na afloop rechtstreeks in zijn auto zal stappen om daadwerkelijk op zoek te gaan naar Shangrila.

Bart heeft een driesetter gespeeld, dus dat punt hebben we niet.

Marja die bij haar mannetje kwam kijken, haal ik uit de droom en zeg dat ze te laat is. ‘Joost zijn partij was het kwartier hiervoor.’
Gênant zeg deze 6-0 en 6-0 Er moet geëvalueerd worden, zoveel staat vast. Dit is voor niemand leuk.
Mijn tegenstander Bertil kan heel goed serveren maar het overige van zijn spel is niet indrukwekkend. Omdat hij op 6-2 4-1 nog even gas geeft en wind mee heeft, is de uiteindelijke overwinning niet verpletterend.

Met Eelko naast Joost (Bart verloor deze toss) gaat het soepel in de tweede dubbel die als eerste gespeeld wordt. De eerste set is zo binnen. Ik meld afwezige Patrick met een appie dat we gaan winnen. Dan slaat Joost ineens, en vervolgens lang niets meer. Tjessus. Pas ver in de derde set herstelt hij zich. In de tiebreak ervan trekken de Lage Heren gelukkig aan het langste eind. 3-2 voor in wedstrijden. Dat is weelde omdat we eerder deze dag zelfs even een 5-1 nederlaag vreesden.

Cees en ik aan de beurt. Omdat mijn single niet veel tijd en energie kostte, sta ik voor het eerst fit aan de start. Ik heb er zin in. Laatste pot van het seizoen en de tweede plaats is al zeker. Niets hoeft je op zo’n  moment ervan te weerhouden alles eruit te gooien. Maar Cees komt niet op gang. Het lijkt of hij te veel respect heeft voor de kerels aan de overkant. De grote Otto die Bart kilde en Sam met zijn mooie slagen.
Alleen red ik het niet. Als Cees in de tweede set mee gaat doen, lijkt er nog wat mogelijk. De laatste hoop gaat de grond in op 4-3 achter. Om ons in de game te houden moet ik een smash slaan op een bal die Sam na een uitglijder, liggend loodrecht omhoog geslagen heeft. Ik wil niet alleen het punt maken, maar de tegenstander in een klap duidelijk maken dat het met ze gedaan is. De bal gaat tot mijn afgrijzen vol rechtdoor het hek in. Ongelofelijk. Klaar. De rest van de partij duurde geen minuut meer. 3-3 Prima. Het zag er lang niet naar uit.

Bij het controleren van de uitslagen blijken we de concurrentie voor de tweede plek inderdaad een punt voor gebleven te zijn. Het feit we de ruime kampioen Attila op hun eigen terrein verslagen hebben, verzacht het leed van het verloren kampioenschap.