Atilla 1 – PVDV 7      5 – 1

We kwamen voor een punt. Cees had er ideeën over waarin voor hemzelf blijkbaar geen rol was weggelegd. Hij meldde zich te elfder ure af wegens invallende vakantie. Daarmee had Bart een probleem. Hij moest uiterlijk half twee naar zijn werk. Als slimme oplossing werd ervoor gekozen de dubbels eerst te spelen, dan was iedereen meteen paraat en kon Bart meteen door. Maar vlot de baan op lukte niet. Atilla-Rob controleerde eerst passen, namen, sterktes, alles. Hij wist ons te melden dat we al drie foutieve, niet legale wedstrijduitslagen op ons naam hadden staan. Gezien hun grote belangen liet hij niets aan het toeval over. Het kampioenschap moest veilig gesteld worden. Het was in dit geval niet onterecht. Eelco en ik moesten eerst nog van baan ruilen met Patrick en Bart voordat alles goed stond.

Na de easy dubbel en een snelle 2-0 voorsprong in de single kreeg Bram het idee dat ik een uitgelezen tegenstander was om af te rekenen met zijn chronische, psychische forehandverkramping. Daar kampte hij al mee sinds het begin van de competitie. Ik ging mezelf echter niet af laten slachten, en deed er een schepje bovenop, ook qua volume. Het terras schrok nogal eens op. Na de 3-3 was Brams verkramping al weer volop terug. Nadeel was wel dat hij nu vele ballen via zijn frame, hoog en diep mijn kant op deed komen. Die ballen waren volstrekt oncontroleerbaar. Als ik hem al raakte vloog hij een onbedoelde kant op, en vaak uit. Het had op 40-15 4-3 voor mij moeten worden. Op 4-4 en 15-40 had ik hem terug moeten breken. Het lukte me niet. Achteraf heb ik hem geadviseerd niets te veranderen aan zijn slag. Dat hij het frame in moest lijsten had ik hem tijdens de pot al ingepeperd. Hyper-Rob had zelfs videobeelden gemaakt van wat hij fout deed. Het was een complete studie.

Rob zijn studie had 9! Jaar geduurd. Vandaar ook dat hij me wist te vertellen dat op de banner van Meo Lease op de site van studententennisvereniging Ludica belletjes naar boven borrelen. Toch leuk om te zien dat reclame-uitingen – uiteindelijk – effect sorteren. Eelko had in set twee niets meer in te brengen tegen Rob. Na 4-5 voor in de eerste set leek het nog heel spannend te worden. Maar Rob is 5.1 en timmerde Eelko er na 7-5 met 6-1 vanaf. In één game sloeg hij vier achtereenvolgende punten op een vlakje van 30 bij 30 cm in de rechtsonderhoek. Eelko werd gek en kreeg de lachers op zijn hand toen hij na ettelijke vloeken, volkomen gefrustreerd en totaal ongegrond riep: “IK GA WINNEN!” Dat ging hij zeker niet. Maar gezien de 5.1 van Rob en zijn overige resultaten niet raar.

Bart was toen al naar zijn werk. Hij liet het naar mijn mening, met het oog op de deadline en denkbeeldige guillotine van baas Ubersturmbahn Trupenfuhrer Madam Heidi ineens lopen in de tweede set, na een dikke voorsprong. Maar misschien ook, moest ie, zoals wel vaker deze dagen, gewoon weer aan de oplader…

Op baan 1 ontpopte Patrick zich ondertussen als de held. THE UNCHOAKABLE bleef straffe slagen plaatsen van de ene naar de andere hoek. Hij bedacht het en voerde het uit. Huibert brak. Er viel zo weinig te halen dat hij wanhopig werd en het kampioenschap door de gezamenlijke Atilla vingers dreigde te glippen. Er kwam geen ommekeer. Niets werd er achteraf op afgedongen. Complimenten voor Patrick van alle tegenstanders langs de lijn die nog lang vergeefs geprobeerd hadden om Huibert uit zijn dal omhoog te praten.

The Kingcup 2014 is van Patrick. Zoveel staat nu al vast…

Atilla heeft het niet gered. Pas dinsdag werd duidelijk dat Zwaluwen Vooruit aan het langste eind getrokken had.

Wij hebben het ook niet gered. Een punt was niet genoeg. Men wist ons te vertellen dat er twee degraderen. Pijnlijk, pijnlijk.