PVDV 7 – Blauwe Reiger 6    4 – 2

Bij de koffie constateerden we meteen massaal dat het degradatiespook in de kantine rondwaarde. Als we goed keken, konden we hem ontwaren. Blauwe Reiger had 6 punten gesprokkeld, en wij een schandalige zeven uit 30, waarvan één door een inlener en een ander punt uit een single van Joost.  Resteren; 5 puntjes te verdelen onder de oude rotten Eelco, Bart, Patrick, Cees en ik, zei de gek.

We moesten er niet te veel over nadenken, maar nu vol aan de bak.

Het was de eerste keer dat er een zeven tegenover me werd geposteerd in plaats van bijvoorbeeld een 5.7 (vier matchpoints gemist) en een 5.8  (6-4 en 6-3) Het intermezzo tegen Remco de Kanarie Ferrari tel ik uiteraard niet mee. Die was slechts 6.3 maar ik had na de driesets dubbel, die  eerst gespeeld werd, al dubbele kramp voor aanvang… bla bla… noodgedwongen opgeven… bla bla… van tevoren al bekend… bla bla. Kortom de eerste keer dat zich een zeven meldde aan het front van de eerste single.

Gehakt; twee gamepjes voor de moeite in het tweede bedrijf was zijn deel. Tot aan 6-0 en 3-0 had meneer “Last van de wind” 10 x een puntje gepakt.

Patrick daarentegen kreeg het zwaar voor zijn kiezen met Jeroen. Dit was een bikkel met een onorthodoxe techniek, maar een snoeiharde forehand. Het was de druk die Patrick tot allerhande unforced errors deed komen. Veelvuldige dubbele fouten en ballen in de rechter tramrails voorkwamen dat hij de wedstrijd naar zich toe kon trekken.

Bart deed wat er van hem gevraagd werd. Na 6-0 in de eerste set tegen Marcel, mocht deze jongen volledig terugkomen in de partij, maar Bart bleef altijd aan de goede kant van de score.

De single van Joost werd niet gespeeld. Ik dacht nog wel dat ik hun Frank in de voorbespreking overgehaald had om toch aan te treden. Een beetje ingescheurde enkelbanden, zouden zijn partij interessant kunnen maken. Frank was wijs, en dat was maar goed ook voor ons. In de dubbel tegen Joost en mij bleek het een uitstekende tennisser met alle slagen in huis. Omdat ik alles kopieerde wat ik Patrick eerder fout had zien doen, werd het nergens spannend. Frustrerend voor de vechtende Joost, maar het liep niet.

Het cadeautje van Frank zijn opgegeven single deed uiteindelijk de dag onze kant op kantelen. De dubbel van Patrick en Bart was het hoogtepunt van het seizoen. Er viel niets te halen voor de tegenstander. Patrick volleerde perfect, zelfs als de bal tussen zijn schoenen viel en Bart speelde nagenoeg foutloos. De foto hieronder is dan ook getiteld: werelddubbel

Met nu drie punten los, laten we volgens mij de Blauwe Reiger definitief achter ons. We gaan voor de zekerheid nog een puntje van Atilla afsnoepen.

De BBQ achteraf in Montfoort was een ideale gelegenheid om de afgewende degradatie te vieren. Leuk en lief dat Corlinda iedereen het idee gaf dat ik het thuis volledig voor het zeggen heb. Zo zit dat…

Not.