FAK 3 – TC Domstad 6

Sjef heette het welkomscommité. Er waren nog meer Fakkers om Robin en mij op te vangen, maar die hoorde je niet. Waar Sjef, daar hij aan het woord, én luid. Hoewel hij zeker 140 kg woog, paste zijn mond amper in zijn grote hoofd. Toen hij uitvoerig begon uit te leggen hoe het zat met de komkommers en de EHEC-bacterie, dacht ik het zeker te weten; dit is zo’n mannetje dat nog raad weet als je het hebt over de ineenstorting van de pingpongballenmarkt in Zuidoost Spanje. Bleek mee te vallen. Hij was groentesnijer in het groot. Dan mag je daar een mening over hebben.

Link: klik hier. Let u vooral op zijn slogan!

Enfin, ze gingen ons met 6-0 inmaken en alsnog tweede worden in plaats van ons. En of ik Hein was? Ja. Dan ben jij die gemene die zo hard loopt te schreeuwen. Ze bleken van Luck Raeck wat info te hebben gekregen. Op dat schreeuwen heb ik inmiddels een prima antwoord: ik schreeuw op de baan ja. Doe ik het tenminste thuis niet tegen mijn vrouw. Dan zie je ze vaak bij zichzelf te rade gaan. Wie deze tennisschoen past, trekke hem aan, denk ik dan. Maar dat van dat gemene? Daar herken ik mezelf niet in. Dat is Robin, toch? Ik heb ze in hun waan gelaten.

Robin nam de door Eelko en mij gevreesde Miedema mee. Wij kijken nog wel eens naar de rankings. Dat doet Robin niet. Wijs er maar één aan, is zijn houding. Zelf kreeg ik te maken met Patrick. Eigenlijk geen idee wat zijn ranking was.

De windkracht was minimaal zes. Je moest je bal er tegenin opgooien. Vreselijk moeilijk. Het kon zo nooit een mooie partij worden. Werken dan maar. Ik was niet ontevreden en Bart en Eelko zeiden dat ook niet te zijn. Altijd een slag om de arm houden met de uitspraken van die twee, maar het liep niet onaardig. Zelfs de tweede set waarin Patrick alles goed deed, bood ik tegenstand van kwaliteit. Eelko sprak de profetische woorden: ‘Dit gaat hij niet volhouden in de derde.’ Zo was het. Door inzet, wat gevloek en minder pech dan in de tweede set, kon ik het eerste punt, waar ik best tevreden over mocht zijn dit seizoen, binnenhalen.

Robin was al even klaar met Marc. Hij had, zo vertrouwde hij me later toe, in de partij enkele puntjes gepikt. Zie je wel dat hij de gemene is. Er volgde een mooie Robin-quote, ontstaan bij een discussie: ja, ik ben met je eens dat dit de afdruk is en dat deze deze afdruk deels op de lijn staat. Maar hij heeft hem niet geraakt. Ik zag hem erbuiten vallen. Marc was bereid om het punt op te geven. Dat vond Robin dan weer wat ver gaan. Hij vroeg hem of ie het geen gek verhaal vond. Dat was het natuurlijk wel, gaf Marc toe. Ze hebben het punt over gespeeld. En zo maakt hij ze langzaam aan helemaal gek. Winnen alleen is niet genoeg.

* Langs de kant vermaakten mensen zich met het wedden op de oorspronkelijke kleur van het shirt van Eelko. Cees hield het op groen. Ik dacht meer aan okerblauw.

 

 

 

 

 

 

 

* Robin riep: ‘roze’, maar hij keek dan ook een andere kant op.

Eelko was weer niet helemaal top bezig. Hij stond met 5-0 voor in de eerste set toen hij zich door Cees liet aanleunen dat als hij zo doorging, het fout zou aflopen. Dus ging Eelko harder slaan. Hij probeerde het spel te maken. Prompt verloor hij twee games. Er werd nu uitgebreid over gebabbeld. Door wie kwam dit? Cees zei helemaal niet gezegd te hebben dat hij harder moest slaan, of wat voor tip dan ook te hebben gegeven. Dat werd wellis nietes. Toen men “time” riep, liep Eelko zo hard de baan op dat hij het stukje Nuts in zijn mond inhaalde en daardoor inhaleerde. De daaropvolgende hoestbui duurde nog eens een minuut.
Eelko raakte pas echt in vertwijfeling toen hij de partij in de tweede set niet kon afmaken. Een 5-2 voorsprong verdween als stof in deze kolere storm. Tegenstander Ruud liep constant op naar het net en volleerde prima. In de tie-break moest de Indische Nederlander echter alsnog kleur bekennen; had hij wel echt zin in een derde set? Nee, was het antwoord van de Blue Diamond look-a-like. IJs erover. Dat sloeg dan op zijn enkel. Hij leek zo fit met die netrennerij. Achteraf kon hij nog slechts strompelen. Geen dubbel voor hem.

Bart speelde tegen een spiegelbeeld. Mooie klappen, korte balletjes, spreiding. Het ging niet superhard, maar het zag er goed uit. In de derde set kon Bart niet meer opbrengen, wat hem de winst in de tweede set had opgeleverd. Hebben we achteraf niet meer over gehad geloof ik. Ook voor hem geen dubbel meer. Met diverse klachten aan zijn arm meldde hij zich af. Hij was vrij stil de rest van de 0-procentjesdag.

Eelko werd door Sjef tot koning van de dubbels gebombardeerd. Er viel niet tussen te komen. Aan de andere kant deed Robin dat wel en genadeloos.

* Duo strak en meedogenloos

 

 

 

 

 

 

 

Cees en ik tenslotte speelden onze dubbel op een ander niveau. Degene die de bal twee keer in het spel kon houden, won het punt. Toen Cees wakker werd (duurt altijd even) en volleys begon te slaan, kwam de partij naar ons toe. Mijn forehand was wel ineens weer helemaal zoek. Hoe kan dat toch?

Achteraf had Sjef weer het grootste woord. Maar hij moest naar de Toppers in de Arena. Hij moest op tijd thuis zijn want daar had hij niets te vertellen. Het zou mij verbazen.

Conclusies die eigenlijk meer vragen oproepen dan antwoorden geven:

• Een punt meer behaald dan vorig jaar, maar is dat groei?
• We worden ouder met bijbehorende ongemakken. Cees haalde de start maar ternauwernood.  Hoe gaat dat verder?
• Robin is de koning van deze competitie. Is hij elders, op een hoger niveau, welkom?
• Patrick is een nog te wisselvallig acterende aanvoerder. Volgend jaar verder laten oefenen?