TC Domstad 6 – Vreeswijk 4

Een Drillerige dag

Druilerig, bedoel je? Eindelijk regen? Nee, drillerig. Het was uiteraard weer “gewoon” warm. Maar men van de wegenbouw had besloten om vandaag een deel van de brug af te kangoo’en. Wat een tyfusherrie! Ik snap niet dat ze die koptelefoons, die ze overduidelijk wel dragen, niet goed inpluggen. Horen ze het alleen zelf…

Het had ook een voordeel. Dit was de dag dat Robin zich “UIT!” kon leven. Elke bal weer. Je hoorde hem toch niet. Altijd hadden we de achterste banen 15 en 16 thuis toebedeeld gekregen maar nu ineens niet. Stonden we helemaal vooraan met onze arme oren. Het was ook geen ritme waaraan je je tennisslag kon aanpassen. Het ging een keer of drie te snel. Het ergst uit je ritme was je wanneer de boel ineens stil viel. Dat gebeurde drie keer een minuut lang vandaag.

Patrick zou later komen. Dat kan natuurlijk als aanvoerder. MAAR DAN MOET JE WEL DE BALLEN OVERDRAGEN. Met dat we naar de baan lopen, komt Patrick er aan. Hij wil ons ballen overhandigen. Dat hoeft dan niet meer. We hebben al nieuwe aangeschaft. Vervolgens stelt hij voor om de koekjes in zijn tas te bewaren. Als Cees en Judith komen, zitten ze in zijn tas op de uiterste onbereikbare baan. Ik schreeuw dat hij ze moet komen brengen. Het is kruimelwerk geworden. Geen ballen, mijn koekjes pletten… Wat een vent. Heb ik het nog niet eens over de foto’s die hij heeft genomen. Natuurlijk heb ik die nog niet gemaild gekregen. Tsjonge, tsjonge.

Wat te zeggen over de tegenstand? Pover. De enige die een beetje kon tennissen was hun nummer 1. Die hield het echter maar een setje vol alvorens zijn hamstrings in/af te scheuren. Hij dacht achteraf dat hij Robin nog wel in een derde set kon krijgen. Tsss… Mijn tegenstander zei dat het door de ondergrond kwam. Vroeg klaar vandaag. Snel weg uit de herrie en thuis de barbecue opstarten. Is nog gezellig geworden met Cees en Juudth aan den Hollandsche IJssel.