2005 Speeldag 6 Zuilen 2 Uit

Zuilen 2 – Domstad Heren 7 2 – 4

Speeldag 6 2005 Zuilen 2 Uit

Wim mos effe pissen, en dat kostte ons het kampioenschap. Wim heeft het gedaan.
In de veronderstelling dat we de tweede set al gewonnen hadden, vroeg Wim om een plaspauze. Ik vond het een vreemd moment maar goed, als je moet dan moet je.
Ik maakte hem uit voor amateur toen bij terugkomst bleek dat ie niet door had gehad dat we nog maar met 6-5 voor stonden. Het zwaarbevochten momentum was weg en er werd geen bal meer recht geslagen. De game voor 6-6 hebben wij niet meegemaakt en de tie-break ging kansloos verloren. Wim ontkende later bij hoog en laag dat zijn plaspauze er iets mee van doen had.

Hoe moet je met zo’n team ooit kampioen worden, vraag ik me wel eens af. Als ze het mijn teamgenoten vragen, hebben die daar nu wel een antwoord op: “Vervang Hein”, zouden ze roepen in koor.
Toegegeven; mijn single was op een gegeven moment niet best meer. De forehand was zoek en dan doe ik mezelf zo de das om, zelfs bij 30 graden.
Aan de voorbereiding had het niet gelegen. Die was vrijwel standaard. In de nacht van vrijdag op zaterdag werd ik om 05.30 uur op de bank wakker met een zak borrelnoten in mijn hand. Na enige overpeinzing over wat daaraan vooraf was gegaan, vond ik het niet merkwaardig meer. Ik ben m’n tanden maar gaan poetsen en naar bed gegaan.

Eelko zei dat hij fit was. Cees en ik waren door toedoen van Judith amper onderweg vanuit Montfoort naar Zuilen toen er reeds een single de baan op moest. Eerste of tweede single, dat was de vraag. Ik kon telefonisch de toestand omtrent Eelko’s ogen niet inschatten. Eelko vroeg Wim te bevestigen dat ze open waren. Wel vond hij Marc, de nr. 1 van Zuilen heel groot. Toch maar zelf dan? Ik kon een vijf achter mijn naam wel gebruiken en gaf Eelko toestemming om tegen hun nr. 2, Michel te spelen. Met Cees kon ik op dat moment niet overleggen. Hij was op Judith aan het foeteren over de lege benzinetank en het niet door kunnen geven van de latere aankomst vanwege het net zo oppe beltegoed. Gezellig.

Mijn keuze voor de eerste heer pakte niet goed uit. Eelko had met de tweede een makkie, ondanks dat Michel dat altijd zal blijven ontkennen. Nu ik dit zo opschrijf, besef ik dat deze Michel letterlijk altijd kan blijven ontkennen. Die gozer zwijgt niet. Hij is bang dat ie sterft bij een stilte. Achteraf bij het bier gaven we zijn teamgenoot Marc opdracht om het verhaal aangaande de opsplitsing van hun team (ruzie), uit te leggen. We hielden Michel in de gaten. Hij mocht het gesprek niet overnemen. 1 1/2 minuut later hoorden we gefascineerd het einde van het verhaal aan van… Michel. Het was hem toch gelukt om zich er naadloos tussen te lullen.

Ik kreeg Marc er in de partij niet onder. De eerste set ging ik nog hard van start en met 7-5 haalde ik deze binnen. Wim stond vervolgens paraat met een tip: “Hein kijk uit, deze jongen wordt in de tweede set altijd sterker”. Hij had het ergens opgevangen. Wat is dat voor een hulp? Wat moet je met zoiets? Niet te geloven.
Wim heeft het gedaan. Hij geeft verkeerde coaching en gaat altijd op de verkeerde momenten pissen.

Eelko was fit maar niet helemaal uitgeslapen. Dat moest verklaren waarom hij niet op de fiets was, zoals hij vrijdag nog stoer had aangekondigd. Zijn fiets was de week ervoor gestolen… Het moest ook verklaren waarom hij geen zonnebrandcrème bij zich had. Toen zijn bezorgde vriendin hem ’s ochtends factor 20 aanreikte omdat dat bijzonder goed spul was, haalde Eelko onder het motto; niet nodig, triomfantelijk een tube factor 25 uit zijn tas. Hij vertrok daarna zonder de bewuste tube. Echt gebeurd.

De singles van Bart en Wim en tevens de dubbel van Cees en Bart; elk woord hieraan besteed, is er 1 teveel. Toch nog 5 games weg weten te geven. Knap. Zou ik er bijna toch nog iets over schrijven.

Atilla 1 had de gebeurtenissen telefonisch gevolgd. Eelko was zo eerlijk om hun kampioenschap toe te geven. Wat mij betreft had onze uitslag pas woensdag op het internet verschenen.
Nee, gefeliciteerd jongens van Atilla: Shaking Paul en steady Marc veel plezier in de derde klasse! De rest: gecondoleerd. Ik weet nog dat ik 10 jaar terug in diezelfde klasse rsi kreeg van het klappen voor de tegenstander. Het is helaas jullie voorland.