Vreeswijk 6 – Domstad 7 0 – 6
Herenlaag verpulvert tegenstander
De 1e speeldag hebben we doorgebracht bij het VCL-vriendelijke Vreeswijk. Nog voor de eerste mixteams arriveerden speelden wij de zevende pot, beter bekend als “De Derde Helft”.
De voorbereiding was als vanouds. Op vrijdagavond dronk ik een biertje in Utrecht. De laatste bus naar Montfoort vertrekt schappelijk om 12.55 uur. Niet te vroeg en niet te laat. Dit is een veiligheidje dat ik heb ingebouwd. Een taxi kost het niet aantrekkelijke bedrag van 35 Euro. Onverbiddelijk rukte ik me los van de twee erg leuke dames die op dat moment om mij heen aan het dansen waren. Graag had ik geschreven dat wij gedrieën dansten maar het houterige bewegen dat ik er tegenover stelde mocht er niet voor doorgaan.
Je bent met die laatste bus op tijd thuis en begint dus fit aan de competitie. Dat is heel wat waard. Maar eenmaal in de bus begon ik te twijfelen, en niet alleen vanwege die moppies.
Stel; je begint fit aan je wedstrijd en verliest zonder excuus… Ik kreeg het nog warmer dan al het geval was. De mijl naar het station had ik namelijk sprintend, op het schema van de Olympische limiet afgelegd. Ik ben zelfs geflitst. Hoofddeppend met mijn zakdoek besefte ik nu dat naar huis gaan geen optie was.
Dus stapte ik uit bij Montfoort-Centrum waar nog meer verkeerde vrienden mij in de kroeg hartelijk ontvingen (nadat ik bier voor ze besteld had). Beetje biljarten en enig aanvullend bier waarna ik alsnog gerustgesteld om 03.30 uur naar huis ging.
—
Het ding met vertrekken op het moment dat je ergens moet zijn, is dat je te laat komt. Kwam nog bij dat mijn blinde vertrouwen qua richtingsgevoel misplaatst bleek. Toen ik 10.45 uur de Vreeswijkkantine binnen stapte, duwde Vreeswijker Jan mij er gelijk weer uit.
“We gaan de baan op.”
“ok.”
Bij Vreeswijk hebben ze Mateco als ondergrond. Wat mij betreft troep die je nog niet bij Centreparcs wilt aantreffen. Bovendien: regen, vies weer. Wordt die zooi nog glad van ook. Mijn smetteloze nieuwe witte broek bleef onder m’n trainingsbroek en mijn even zo nieuwe mouwloze shirt. Deze heb ik pas achteraf in de kantine wereldkundig kunnen maken. Ik geloof dat ze hem allemaal erg mooi vonden. Pffff.
We speelden uit, en het was niet onze ondergrond maar toch waren de Vreeswijkers geen partij. In de vier singles heeft alleen Bart twee games afgestaan. Hun aanvoerder heeft bij het invullen van het wedstrijdformulier goed kunnen oefenen op zijn rondjes. Met de twee dubbels kwamen er nog wat nullen bij.
In de kantine arriveerden de vandaag niet spelende Cees en teamsecretaresse Judith. Ze hadden graag nog wat tennis gezien maar daarvoor was het dus te laat. Met Lotte van Wim erbij was het een gezellige bedoening. Het enige dat nog beslist moest worden, was het onderwerp van gesprek. Uit respect voor de tegenstander waren de gespeelde wedstrijden daarvoor geen goed idee. Om over een kampioenschap te zwetsen was het nog veel te vroeg. Privé-zaken dus.
Waar Dennis en Wim al langer en graag over hun dochter en dochters praten, is nu ook Bart overstag. Het verdachte pakketje dat de ooievaar bracht bleek een gillende keukenFloortje te bevatten. Eelko en ik mogen het gesprek graag op naakte vrouwen brengen. E.e.a. moest wel snel beslist worden want het compromis: dat we over hun naakte dochters zouden praten, bleek vooralsnog onbespreekbaar…
eachte Lezer,
