Maarssen-Broeck 5 – Domstad 7 1 – 5 goede zaken! en Day of the Dennis.
Tennis? Het leek wel een aflevering van M.A.S.H. Er waren nog net geen brancards nodig om de gewonden af te voeren. Maar toen de strijd gestreden was, was het goed rusten. Het strategisch plan had nagenoeg perfect uitgepakt. Daarbij: mazzel dwing je af. Eenmaal weer thuis heb ik ernstig werk gemaakt van een welverdiend tukje. De aanvoerder zag dat het goed was en de grijns niet te voorkomen.
De mazzel zat hem hierin dat bij Maarssen-Broeck, net als wij een team met 6 personen, de eerste en tweede man vrij waren. Hierdoor brachten ze slechts 8’en in de arena. Nu moest de klus ook zonder onze, te Groningen kanoënde, Eelko te klaren zijn.
Mijn tegenstander hing een set lang de 6 uit. Omdat dat nog steeds te hoog gegrepen is voor dit baassie, verloor ik met 6-2. Daarna begon Francois meer fouten te maken. Met twee keer 2-6 trok ik de boel recht.
Bart was toen al lang klaar. Hij had op verzoek nog even vrij gespeeld met zijn tegenstander die toen plots wel een balletje bleek te kunnen slaan. Evenals Bart maakte ook Dennis worst van zijn tegenstander, tussenstand 3-0 in wedstrijden. Wat een weelde. Nu moest Wim het feest compleet maken. Zijn tegenstander had deze competitie nog geen single verloren. Het duurde en duurde. Op 5-4 achter in de 3e set, maar op voordeel voor 5-5 begaf Wim zijn rechterkuit het.
Dennis had het aan zijn lies en reageerde daardoor traag op zijn brullen om hulp. Minutenlang moest Wim’s rechtervoet gebogen worden in een richting tegenovergesteld aan die het zelf bedacht had.
Wim heeft het, eenmaal weer op de been, gelaten voor wat het was. Hulp-aanvoerder Cees kreeg daarmee gelijk. Hij had een uitval door conditiegebrek voorspeld. E.e.a. mag Wim zich aantrekken. Wij hebben hem beterschap gewenst en hij ons beloofd.
Dennis die eigenlijk weg wilde voor het kopen van moederdagkado’tjes werd teruggefloten. Hij moest aantreden in de dubbel. Naast Cees deed hij dat glansrijk. Zijn fluwelen techniek (niet spottend bedoeld) werd ook nog eens met rendement op de mat gebracht. Petje af voor de volleys die hij produceerde. Man van de dag. Hopelijk trekt hij dit door naar moederdag. Er was nadien nog een uurtje winkeltijd om te slagen voor het kado. Met niets aankomen was geen optie. Zijn Agapi is namelijk zelf, zoals Dennis dat omschrijft; irritant attent.
Dennis: “Ik ken kwaolijk aan Noa vragen of ze voor mama een kado’tje koopt.”
* Noa
Man van de dag had ook Bart kunnen zijn maar hij stond in de dubbel naast mij. Vier keer moest hij achter een bal aan die ik al uitgecoacht had. Bij smashes stond ik in de weg en mijn forehand was ook niet geweldig meer waardoor Bart regelmatig als schietschijf fungeerde. Frustraties tegen een zwakke tegenstander die er al helemaal niets van bakte. Ze maakten ruzie, er werd een racket kapot gegooid en een netpaal! gesloopt. Op 5-4 in de tweede set konden we het gelukkig af maken.
De einduitslag zou een lange neus zijn naar Montfoort dat er ongetwijfeld op gerekend had dat we hier meer punten zouden verliezen. ’s Avonds bij de plaatselijke AH kwam ik hun Jeroen en Rob tegen. Waar ik al helemaal het heertje was, liepen zij nog in trainingspakken. Op hun vraag wat wij gedaan hadden, antwoordde ik dat ik dat zeker niet als eerste zou zeggen. Zij hadden Blauwe Reiger twee punten moeten toestaan. Ik denk dat ze daarmee het kampioenschap verspeeld hebben. Zelfs al winnen ze de laatste twee keer met 6-0, zal de 3-3 bij ons hen waarschijnlijk funest worden.
Wij zijn ook zeker nog geen kampioen. Volgende week is het weer finaleweek als Heksenmeppers langskomt. Op dit moment is nog niet duidelijk wat de gedeelde nr.’s 2 Heksenmeppers en Wilnis tegen elkaar gedaan hebben. Waarschijnlijk loopt de uitslag via het stadhuis van Oudewater waar de enige computer met Internetverbinding staat opgesteld. Ik ga ervan uit dat Heksenmeppers volgende week als enige nr. 2 onze kant op komt. Phoee!
Wellicht maken we indruk op ze nu onze nieuwe tenues compleet zijn. De laatste Rusch Polo’s werden zaterdag door Cees, directeur van dochterbedrijf Emro Medical, overgedragen.
Wim weet op de foto zijn (verloren) gezicht nog enigszins te verbergen terwijl Bart zijn 100%’s gezicht op zet.
Verleden tijd: Mijn korte mouwen, aaaahhh. Zonde van de investering en voor alle vrouwen…
Competitie Volgende dag Vorige dag