Een beetje dom: Hun verhaal / Ons verhaal
Hun verhaal (geplukt van hun site):
Heren 4 speelde vandaag thuis en ontving, zoals gebruikelijk, ook nu weer de tegenstanders zonder gebak. De heren van Domstad konden zich hier wel in vinden. Deden zij n.l. ook nooit; taart is voor mix-teams. En zo is het.
Bondsbobo Albert overlegt met VCL
Wat zij vandaag ook niet deden, was een geheel correcte uitwisseling van de clubpassen. Een beetje dom, want dan is captain Albert in zijn element. Er zou plots alleen gespeeld kunnen worden indien tenminste de passen konden worden getoond, op straffe van verlies en mogelijk boetes. In het besef dat met deze Albert niet te spotten valt werden alsnog de gewenste gegevens tevoorschijn gehaald of gebeld.
Toeschouwers vol ongeloof bij partij Herman
Bij zo’n formele opstelling horen ook formaliteiten. En dat is precies wat er de eerste partijen gebeurde. Herman dacht zijn rating nog verder omlaag te kunnen brengen, maar werd hardhandig met beide benen op de grond gezet. Tegenstander Hein joeg met zijn forehand de ballen snel, hard en diep binnen de lijnen. Nauwelijks rally’s, weinig kansen om de mindere backhand van Hein te bestoken, een minimaal aantal gewonnen games, Herman was kansloos.
Herman volslagen kansloos
Ook Ron kreeg een terriër tegenover zich. Dik verlies van de eerste set was geen probleem, want de tweede zou voor hem zijn. Riep Ron luid, maar tegen heel veel beter weten in, want Eelko van Domstad weigerde mee te werken. Ook Ron kon na twee verloren sets gaan slepen.
Ook Ron somber over zijn rating
Albert sloeg vandaag een balletje tegen Bart. Alleen sloeg Bart ze vandaag wat harder en beter terug. Wel zoveel beter dat helaas ook Albert ten onder ging en Heren 4 tegen een 0-3 achterstand aankeek.
Geen eer te behalen voor Albert
Dat begon er verdacht veel uit te zien als een bijzonder onprettige dikke nederlaag zonder een winstpunt. Martijn moest dan nog wel spelen tegen Dennis, maar leed Martijn niet al weken aan een ernstige vormcrisis?
Martijn dronk zich vooraf moed in.
Een groot wonder voltrok zich echter. Dennis, qua techniek echt wel de betere, kon het niet bolwerken tegen een ontketende Martijn. De oudste senior van Heren 4 speelde ditmaal met rust en met overzicht, kortom: met verstand. Tot zijn verbijstering sloeg Dennis de laatste bal in het net en moest hij Martijn feliciteren met dit werkelijk eclatante succes.
Alles, inclusief voet- en telfouten, werd door Martijn uit de kast gehaald
Blijkbaar waren Ron en Herman in de dubbel tegen Dennis en Bart nog geheel overmand door de emoties over de winst van Martijn. Want daar werd wel heel snel de eerste set gewonnen. Door het dubbel van Domstad wel te verstaan. Uit pure wanhoop werd de tweede set van positie gewisseld en zie, er werden nu wel punten gemaakt. Zowaar een tie-break en dus kans op een derde set. Maar daar bleef het bij, want de tie-break was voorbij voordat Ron en Herman er erg in hadden. Een 0% score vandaag voor de beide mannen van Heren 4. En dat deed zeer.
Albert en Martijn kregen Wim en Kees tegenover zich. Een vers dubbel dat speciaal voor deze partij van huis was gegaan. De stemming zat er na 3 slagen goed in toen Albert, i.p.v. om een let te vragen, een discussie over een in of uit geslagen bal verloor en het punt aan het dubbel aan Domstad gaf. Bij Albert was een gevoelige snaar geraakt en het was niet die van zijn racket.
Martijn was niet bij machte om Albert tot een mentale ommekeer te brengen en ook dit Heren 4 dubbel kon in twee sets de kantine op gaan zoeken. Waar het overigens toch nog best gezellig werd. Met een enkel glaasje bier werd evenzo goed de nederlaag weggespoeld als de overwinning gevierd. De bekende moppen werden weer van stal gehaald, maar waren, zeker na enig bier, nog altijd reuze leuk. Wat volgende week betreft. De maximaal haalbare doelstelling voor dit jaar is nu wel duidelijk: handhaven in deze klasse. En daar gaat Heren 4 dan ook voor!
—
Speeldag 3 bij gezellig De Blauwe Reiger, (ons verhaal):
Toegegeven; ik was iets te laat. En natuurlijk was ik iets te joviaal toen ik de tegenstanders meteen maar voor hufters uitmaakte toen bleek dat ze voor mijn mensen geen gebak geregeld hadden. Mijn uitspraak, dat ik nu al een hekel aan ze had, was op dat moment voorbarig. De dringende vraag om die Ausweisse (spelerskaarten) had ik niet moeten aangrijpen om Albert en consorten voor Gestapo uit te maken, maar hij dreigde met uitsluiting van Dennis en een reglementaire 6-0 6-0 voor hen. Hij wist nog niet of hij genoegen zou nemen met het doorgebelde spelersnummer. Dit alles gebeurde in amper drie minuten.
Albert ging verder met het verzoek om het uitwisselingsformulier ook daadwerkelijk te tekenen. Met het ongeloof druipend van mijn gezicht heb ik zijn verzoek maar ingewilligd, zij het met mijn handtekening van toen ik nog geen handtekening had. Hein de Kamper wordt dan:
Met mij valt ook niet te spotten…
N.B. Vorig seizoen ben ik na twee weken mijn pas kwijtgeraakt, en heb deze nooit meer teruggevonden. Zonder enig probleem heb ik de competitie afgewerkt en vijf toernooien.
Dus toen gingen we maar tennissen. Ik was op mijn vrije zaterdag in deze laagste degradatieloze 4e klasse zowaar opgefokt. Dit vanwege een regelneef die Anton Geesink doet verbleken. Iemand moest dat bezuren. Herman dan maar. Deze man had vorig jaar 7 van zijn 10 gespeelde enkels gewonnen, vertrouwde hij me achteraf toe. Nog nooit was hij op dit niveau iemand als mij tegengekomen. Pas op 6-1 5-1 liet ik hem mee tennissen. Werd nog 6-3 die tweede set. Ik vroeg Herman door te gaan met het prijzen van mij. Hij wilde het liever hier bij laten. Jammer!
Eelko deed ook een duit in het bedorven zakje. Hun tweede man ging er eveneens met 6-1 6-3 van af. Bart gunde Albert in de derde single nog een game minder. Ha ha ha.
Dennis was aan zet om het feest compleet te maken. Martijn, werd door zijn eigenste teamgenoten omschreven als kanonsvlees. Dit weerhield Dennis er niet van om de spanning terug te brengen. 5-7 4-6. Martijn is twee keer zo oud als Dennis en had behoorlijk overgewicht, maar Dennis was onverbiddelijk. ‘Al is ie honderd en zes dan kan ik nog van hem verliezen’, deelde hij ons mee.
In de dubbel maakte hij het goed door een dip te overwinnen. Bart bleef constant en met vier coachende teamgenoten langs de kant werd de tweede set binnengesleept. 6-0 7-6. De door mij beoogde uitslag van 4-2 was daarmee zeker. De verse ploeg Cees en Wim gaven Albert en Martijn geen enkele hoop. 6-3 6-0 en daarmee zelfs 5-1 voor de Domsteders.
Nu kwam het spannende gedeelte. Wim, later gearriveerd, had ook geen pas meegebracht. Hij had er ook nog geen. Welke uitslag zou er uiteindelijk de boeken in gaan? Albert nam zowaar genoegen met Wim’s pas van 2003. IJverig begon de klerk in totale afzondering te schrijven. Met de rest van zijn team dronken we bleek wat biertjes. Martijn vertelde zelfs een mop. Ik kon pas weer een beetje lachen toen mijn handtekening onder de 5-1 stond. Phfoeee. Ik ken ook goede moppen maar was na de doorstane toestanden niet meer bereid deze met de tegenstander te delen. Daarbij moet ik wel erkennen dat the joke van Martijn goed was;
Zit een Amerikaan een Duitser en een Chinees in een vliegtuig. Het vliegtuig krijgt pech en de drie man springen er met een parachute uit. Ze weten zwemmend een onbewoond eiland te bereiken. De Amerikaan neemt de leiding.
We stay here. You German, build us a home. You chinese, arrange the supplies. I’m gone get some wood for a fire.
Later komt de Amerikaan met het hout bij de nieuwe hut. Hij vraagt de Duitser waar de Chinees is. Deze weet dat niet, heeft hem zelfs de hele dag niet meer gezien. Op dat moment komt de Chinees uit een boom gesprongen, opent naakt zijn lange jas en roept: suplise!
Ten slotte moet ik nog een succes melden. De discussie m.b.t. waarover we moeten praten; lekkere wijven of over de kinderen, is opgelost. Voortaan praten we over hoe je als man met een kinderwagen succes kunt hebben bij de vrouwtjes…
Trouwens; ome Hein is heus wel een kindervriend.
Competitie Volgende dag Vorige dag
eachte Lezer,
